Σάββατο 11 Ιουνίου 2022

Καταραμένοι Ποιητές


Ας μιλήσουμε σήμερα για τους καταραμένους ποιητές. Ας αναφερθούμε σε εκείνους τους ποιητές που κατά κύριο λόγο, ζούσαν στο περιθώριο, στιγματισμένοι από ανθρώπινα πάθη όπως : το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, το έγκλημα, η βία η τρέλα,η Ομοφυλοφιλία αθεΐα και τελικά ο   θάνατος. Διαβάσαμε ότι το τυπικότερο ίσως στοιχείο ενός καταραμένου ποιητή δεν είναι παρά ο πρόωρος θάνατος. Αυτό μας οδηγεί στη σκέψη ενός μεγάλου Έλληνα Ποιητή, του Κων/νου Καρυωτάκη, που ο πρόωρος θάνατος (αυτοκτονία) έθεσε τέλος σε μια σπουδαία πορεία στον ποιητικό στίβο.

Πως όμως επικράτησε ο όρος
 Καταραμένος ποιητής; Στις αρχές του 19ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1832 ο Αλφρέντ ντε Βινύ ρομαντικός ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, στο δραματουργικό του έργο του Stello (έργο που αποτελείται από τρεις νουβέλες)  αποκαλεί συλλογικά τους ποιητές ως τη ράτσα των παντοτινά καταραμένων από τους ισχυρούς της γης. 

Ως καταραμένους ποιητές η ιστορία έχει καταγράψει:

  • Σαρλ Μπωντλαίρ ( Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 9 Απρ του 1821 και πέθανε στις 31 Αυγούστου 1867) 
  • Πωλς Βερλαίν (Γεννήθηκε στο Μετζ στις 30 Μαρτίου 1844 και πέθανε στο Παρίσι στις 8 Ιαν 1896) 
  • Αρθούρος Ρεμπώ ( Γεννήθηκε 20 Οκτ 1854 και πέθανε στις 10 Νοεμβρίου 1891) 
  • Λωτρεαμόν (Ιζιντόρ Ντυκάς ) ( Γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1846  και πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1870),
  •  Φρανσουά Βιγιόν ( Γεννήθηκε το  1431  και  εξαφανίστηκε το 1463)
Σε κάποιο ποίημά του  ο Βιγιόν αναφέρει 

"Στον τόπο μου ενώ ζω, είμαι πλέρια ξένος" 
ενώ σε άλλο :
είθε ο Θεός να λυπηθεί
έναν μας και όλους,  πιά νεκρούς.

Στον Ελλάδα ως καταραμένοι ποιητές αναφέρονται :

  • Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ο οποίος γεννήθηκε το 1888  στην Αθήνα και αυτοκτόνησε τον Γενάρη του 1944. Σε κάποιο ποίημά του αναφέρει: 

λυπήσου αυτούς, που, μια φορά,
με φτερά ζούσαν, και τα χάνουν,
και δεν τους μένει άλλη χαρά,
παρά η χαρά πως θα πεθάνουν…

 ενώ στο ποίημά του "Θάνατος" γράφει: 

Κι όπως κυλά στα βάθη του κενού μου, 
σαν άστρο φλογερό στον άξονα του, 
δε νιώθω πια παρά το Νου μου 
στην Απεραντοσύνη του Θανάτου. 
  • Ο Κων/νος Καρυωτάκης:  Γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και αυτοκτόνησε στην Πρέβεζα την 21ης Ιουλίου 1928 
Στο ποίημά του ΠΟΙΗΤΕΣ  γράφει:

 Πώς σβήνετε, πικροί ξενιτεμένοι!
Ανθάκια μου χλωμά, που σας επήραν
σε κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν...
  • Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863 - Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1933) (Για πολλούς ο σημαντικότερος Έλληνας ποιητής και για άλλους ένας από τους μεγαλύτερους του κόσμου)
Θα θυμίσω στίχους από το ποίημά του : 
Κεριά
....
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

     
 Η ποίησή τους, άλλοτε σκοτεινή, άλλοτε δυσνόητη και μυστηριώδης,  αναμοχλεύει τα ανθρώπινα πάθη και οδηγεί τις σκέψεις των ανθρώπων  σε δύσβατα μονοπάτια.

 

  • Ο Γιώργος Μακρής ειλικρινά δεν μπορώ να ξέρω εάν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανάλογα. Υπάρχουν αναφορές που τον φέρνουν ως μια προβληματική προσωπικότητα που όμως με τον χαρισματικό τρόπο σκέψης επηρέασε τον περίγυρό του, τις συναναστροφές του σημαντικά. Γεννήθηκε το 1923 και έθεσε τέρμα στη ζωή του το 1968. 
Γράφει στο ποίημά του: Εμείς οι λίγοι (1950) 

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης
μ τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας
Κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.

Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.


  • Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε στις 3 Οκτ 1993. Ποίηση ασυμβίβαστη, στίχοι επαναστατικοί. Σκοτεινοί. 
γράφει : «Εμένα, οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα, στις ταράτσες παλιών σπιτιών,   Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη,   πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομύρια σιδερένια μανταλάκια,   τις ενοχές σας, αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά φουστάνια, σημάδια από καύτρες,   περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές…   κάνουν ό,τι λάχει».... 

και αλλού κραυγάζει:

Κανείς δε θα γλιτώσει.
Κι αυτό το μακέλεμα δε θάχει
ούτε μισό μισοσβησμένο Όχι.
Θα βουλιάζουμε–βουλιάζουμε–
κατακόρυφα με 300 και βάλε
σε συφιλιδικά νερά χωρίς τέλος
με αφορισμούς και χτυπήματα στο κεφάλι
απο διαμαντένιους σταυρούς τραβεστί πατέρων
γλείφοντας
υπογράφοντας
ικετεύοντας
κι ουρλιάζοντας ξεφτιλισμένα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ.

πηγή: α.Βικιπαίδεια

     β. Άρθρο: Καταραμένοι Ποιητές οι Θεμελιωτές που συντάχθηκε από τον κο Σερδαρίδη Σωτήρη στις 16 Φεν 2013 http://inaoussa.gr/index.php/columns/skepseis/1226-kataramenoi-poiites-oi-themeliwtes

13 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλησπερα.Το κείμενο αυτο ειναι δικο σας?

Δημήτριος Γκόγκας είπε...

Όχι ....βασίστηκε σε σχετική αναφορά στη Βικιπαίδεια και σε κάποιο άρθρο που διάβασα πριν από χρόνια στο ιντερνετ. Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με αυτού του είδους τη ποίηση .....απλώς ήθελα στο ιστολόγιό μου να υπάρχει μια σχετική αναφορά.....

Δημήτριος Γκόγκας είπε...

Σας ευχαριστώ διότι το σχόλιό σας με παρέσυρε να διαβάσω και να κάνω το κείμενο.....δικό μου

Νικος Δρουλιας είπε...

Αγαπητε κυριε Γκογκα, αφου σας συγχαρω για τις θαυμασιες αναρτησεις σας, θα ηθελα να σας γραψω, οτι κατα την γνωμην μου, στους καταραμενους ελληνες ποιητες αξιζει σιγουρα μια θεση και ο Καββαδιας. Μετα τιμης, Νικος Δρουλιας

Δημήτριος Γκόγκας είπε...

Σέβομαι το σχόλιό σας. Διαβάζοντας όμως το βιογραφικό του, δεν μπόρεσα να βρω εκείνα τα στοιχεία που θ αμπορούσαν να τον κατατάξουν στην κατηγορία αυτή των ποιητών. Θα μπορούσατε ν αμου επισημάνετε εσείς τους λόγους;

Δρουλιας Νικος είπε...

Κυριε Γκοκα, οποιο ποιημα του Καββαδια και να διαβασετε υπαρχει εντονα το μοιραιο... η καταρα, το ανεστιο του ναυτικου, το ανεφικτο της οικ. Θαλπωρης κα κα.... Τα λιμάνια είναι η φυλακή του Καββαδια και ταυτόχρονα τα μεγάλα ορόσημα της ζωής του, στα οποία επιστρέφει (και από τα οποία ολοένα αναχωρεί) παντοτινά, μέχρι τη μοιραία συνάντηση με το σκυλόψαρο, που τον περιμένει στο τέλος κάποιου “μακρυσμένου ταξιδιού”, στον βυθό κάποιου απόμακρου “γαλάζιου πόντου”....Μην διαβαζετε ΅βιογραφικα΅, τα ποιηματα ειναι...εκει λεγονται η μαλλον γραφονται οι αληθιες ΅κουρασμενα μιλια΅ Σας ευχαριστω και παλι...

Δημήτριος Γκόγκας είπε...

Σας ευχαριστώ και πάλι, έτσι όπως το βλέπεται ναι ίσως θα μπορούσε να τεθεί στην κατηγορία των καταραμένων ποιητών. Ευχαριστώ κύριε Δρούλια για τη βοήθεια....ειλικρινά ευχαριστώ

Δημήτριος Γκόγκας είπε...

Δεν θα διαφωνήσω ...σας γνωρίζω απλώς ότι.... το τυπικότερο ίσως στοιχείο ενός καταραμένου ποιητή δεν είναι παρά ο πρόωρος θάνατος. Αυτός ήταν και ο λόγος που ανέτρεξα πρώτα στο βιογραφικό του και ύστερα αναμόχλευσα για άλλη μια φορά την ποίησή του. Συμφωνώ σε όσα λέτε πάνω στην ουσία των ποιημάτων του.

Δρουλιας Νικος είπε...

Ισως εχετε εσεις δικιο.Σιγουρα γραφω πολυ συναισθηματικα και παρασυρομαι, δεν εχει σημασια. Το σημαντικο ειναι οτι εχετε ενα πολυ σπουδαιο μπλοκ, αληθινη Οαση.... και παλι σας ευχαριστω.

Unknown είπε...

Μάλλον θα εναχθώ κι εγώ μετά θάνατον στους "καταραμένους ποιητές" Κύριε Dimitrios
Gogas δεν ξέρετε τον λόγο που δεν ήθελα να σας δώσω βιογραφικό μα ένα από τα ποιήματα δηλητήριο που εντάξατε στο ιστολόγιο σας περί Κύπρίων ποιητών αναφερόταν για μένα... αν χρησιμοποιούμε την ποίηση για να φθονούμε και να χύνουμε δηλητήριο στους άλλους ποιητές τότε δεν θέλω να ονομάζομαι ποιητής...

Δημήτριος Γκόγκας είπε...

Κυρία Ειρήνη , θα μπορούσατε να γίνεται πιο συγκεκριμένη. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω....Ποιο είναι αυτό το ποίημα, ποιος το έγραψε ....

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΑΡΕΡΓΑ είπε...

Η δουλειά που έχετε κάνει στον χώρο της ποίησης, είναι πολύ μεγάλη. Αν το θεωρείτε σκόπιμο, ίσως θα βοηθούσε αν παραθέτατε τους ποιητές κατά σχολές. Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω το βιβλίο του Πολ Βερλέν "Οι καταραμένοι ποιητές"(Ρεμπώ-Κορμπιέρ-Μαλαρμέ", εκδόσεις Αιγόκερως 1982
Καλή χρονιά

Δημήτριος Γκόγκας είπε...

Κύριε Γιώργο καλή χρονιά και χρόνια σας πολλά . Σας ευχαριστώ για το σχόλιό και για την επισήμανσή σας. Ειλικρινά όμως δεν γνωρίζω εάν έχω πλέον την δύναμη αυτή.....το ιστολόγιο
όπως θα έχετε διαβάσει είναι προσωπική υπόθεση, μη κερδοσκοπικό και ο χρόνος που απαιτείται πολύς. Θα το προσπαθήσω ...στο μέλλον

Θα τα πούμε και πάλι.

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.