Χορεύεις.
Το κορμί σου εξαγνίζει
τους Βυζαντινούς θόλους.
Με ζητάς,
τα χέρια σου χλωρά κλαδιά
μ' αγκαλιάζουνε.
Τα δάχτυλά σου πευκοβελόνες
κεντούν τα πλευρά μου
να στάξουνε αίμα.
Με παίρνεις,
ανασαζαμός σου νοτίζει τα μάτια μου.
Κλαίς
αλόη ρίγανη και άγριο διόσμο
ευωδιάζουν τα δάκρυά σου.
Αμαρυλίδες ρομφαίες αμφίστομες
μας περιβάλλουν.
Εις μικρόν συντελείται ο κόσμος!
Μέλι και γάλα
τραγούδι του νερού
στης κριαροκεφαλής τη βρύση.
Ντελί ντάου.
Μιμόζες και κρίνα
αχνοπαίζει το φως.
Κοιτώνας εράσμιος υπό τα όμματα
του παντοκράτορος
Λινό σεντόνι
πλάι στην άγια τράπεζα
και
Ιδού εγώ
του εισελθείν το πρώτον,προς σε
Άπαξ εν εμοί έρως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου